آبسردکن جهنم
در انتظـــــــــارم بمــــان ... کـــــاش مــی تـــوانسـتــــم تنهـــــــاییــم ، دلــتنگیــــم کــــــاش می دانســتــی عشــــــق چــه رنــگـــــی دارد کــــاش می تـــوانستی شـــــب هنــگام کــــــاش مــی دانســتـــی هــــــر شــــــب کـــــــاش می دانســتـــی در نبـــودن هــــایت در انتظـــــــــارم بمــــان فعـــــــلاً محکومـــــــــــــم به زنـــــــدگی
بــا دستــــانی کــه محــکــوم بـــه نــوشـتننــد
و ســکــــوت ســــــرد فــــاصلـه هــا را
بـــرایــــــت نقـــــاشی کنــــم
تـــــا مــی تــــوانســتــــم از دلــتنــگی هـــایـــم
بــا همــان رنـــگ بــرایــــت بـــــوم بســـازم
با بالهـــــای شیــشــــه ای خیـــــالت
تـــا رویـــــاهـــــای شـکســتنـــی خیــــالم پـــــرواز کـنـــی
دستـــــانــم را بــگیــــری
و تا تــــه زمــــان بــا مـــــن سخــن گــویــــی
در تکــــــرار لحــظـــه هــــــا
خستــــه از ســکــــوتی بــی انـتهــــا
بــا مــــاه ، بــا ستـــــاره از تــــــــو مــی گــویـــــم
بــه جــای تـــــــــــــو،
بـــــرای شـــب بـــــو هـــــــا
قاصدکهــــــــــــا
و یــــــاس های دلــتنـــگ حیــــــاط
شعــــــــر می خوانم
تا یخ هــــــای زمــــان ذوب شــــود
تا پرستوهـــــــا به پــــرواز در آینـــد
میــدانــم زمـــــان زیـــــادی نمـــــانــده
